Delftse 'Tulpenvazen'

Aan het einde van de 17de eeuw werden door Delftse pottenbakkers de meest gedurfde vazen van geglazuurd aardewerk gemaakt. Het waren gevaartes van ruim anderhalve meter hoog die bestonden uit gestapelde bakjes met tuiten, waarin snijbloemen gestoken konden worden. Vanwege hun puntige vorm werden ze ‘bloempiramides’ genoemd, maar sinds de 19de eeuw raakten ze vooral bekend als ‘tulpenvazen’. Niet alleen door hun beschildering − vaak met oosterse figuren en motieven − roepen deze vazen associaties op met het Verre Oosten. Hun ranke, spitse opbouw met tuitjes doet denken aan Chinese pagodes. Door toedoen van Mary Stuart, de vrouw van stadhouder-koning Willem III, werden bloempiramides rond 1680 een ware rage in adellijke kringen in Nederland en Engeland. Opgetuigd met een weelderige pracht van allerlei snijbloemen waren ze echte blikvangers in barokke paleizen. Wereldwijd zijn er van deze imposante Delftse ‘tulpenvazen’ nog maar enkele tientallen over. Vijf ervan bevinden zich in het Rijksmuseum, als letterlijke hoogtepunten van de rijke verzameling Delfts aardewerk. In deze editie in de Rijksmuseum Reeks beschrijft Frits Scholten de bloei van het Delfts Blauw in de 17de eeuw.